ویلانج

سالها پیش ، تولیدکنندگان شکلات‌های M&M s (ام اند ام (ز) دراژه‌های شکلاتی آمریکایی که در رنگ‌های متفاوت تولید می‌شوند.) رنگ جدیدی را به این محصول اضافه کرد و آن رنگ آبی بود. آبی!!! چرا آبی؟ اگرچه آنها گزارش دادند که اضافه کردن این رنگ جدید به بسته این محصول پس از رای‌گیری و نظرسنجی از هواداران آن بوده است اما سوالی که مطرح می‌شود این است که چرا این رنگ همیشه آخرین رنگی است که توجه را به خود جلب کرده و معمولا آخرین دانه‌هایی که در بسته باقی می‌ماند آبی هستند.

حقایقی درخصوص رنگ آبی :

در بین تمام طیف رنگی موجود رنگ آبی یک رنگ مهار کننده اشتها به شمار می‌رود. برخی از متخصصان تغذیه و کسانی که برنامه‌های رژیم و کاهش وزن تهیه می‌کنند، پیشنهاد می‌کنند برای لاغری و از بین بردن اشتها، غذای خود را در بشقاب “آبی رنگ” سرو کنید و یا بهتر از آن این است که یک لامپ آبی رنگ بر روی یخچال خود نصب کنید و ببینید که چطور میل و رغبت شما برای رفتن به سراغ یخچال و اشتهای شما از بین خواهد رفت یا اینکه دیوارهای اتاق و چراغ‌های سالن غذاخوری خود را آبی کنید تا نتایج فوق‌العاده‌ای را در کاهش وزن و از بین رفتن اشتهای خود ببینید. یا شاید روش جالب تر این باشد که غذاهای خود را آبی رنگ کنید! تا بینید که چطور نسبت به آن بی‌اشتها خواهید شد. البته مقداری رنگ سیاه نیز این بی‌اشتهایی را دو برابر خواهد کرد.

البته اگر شما مایل هستید غذای خود را به رنگ دلخواه خود درآورید. بهتر است از رنگ‌های طبیعی استفاده کنید و از رنگ‌های مصنوعی که برای سلامتی مضر هستند استفاده نکنید.

به عنوان مثال به این غذاها توجه کنید :

این ها نمونه‌ای از غذاهایی بوده که اختصاصاً برای جشن فارغ التحصیلی نویسنده دوره رنگ‌ها در دانشگاه “هاوایی” تهیه شده بود. این غذا که « musubi» نام دارد ترکیبی از برنج است که درون نوعی جلبک دریایی (nori) پیچیده شده است. غذایی با اصلیت ژاپنی که استفاده از آن  در مجمع‌الجزایر هاوایی بسیار رایج است. (آیا واقعاً اشتها برانگیزند؟!!!)

چرا رنگ آبی باعث بی‌اشتهایی می‌شود؟

به طور کلی در طبیعت خوراکی به رنگ آبی بسیار نادر و کمیاب است . جدای از چند نوع میوه مثل بلوبری و یا بعضی از میوه‌های وحشی به طور کلی سبزیجات و صیفی‌جات با رنگ آبی نداریم. گوشتی به رنگ آبی نداریم و به طور کلی آبی رنگ غالب هیچ نوع خوراکی و ماده غذایی در طبیعت نیست.
نتیجاً به طور طبیعی و اتوماتیک ما هیچگونه میل، کشش و عکس‌العملی نسبت به رنگ آبی نداریم. علاوه بر این خوی طبیعی و اولیه‌ای که در انسان‌ها وجود داشته است مانع از کشش آنها به سمت غذاهای سمی بوده و میلیون‌ها سال پیش، وقتی که اجداد اولیه ما در تلاش و جستجو برای پیدا کردن غذا بودند از نزدیک شدن و خوردن مواد خوراکی با رنگ های آبی، سیاه و ارغوانی خودداری می کردند و این رنگ‌ها را نشانه خطر می‌دانستند  چرا که غذاهایی با این رنگ پتانسیل و قابلیت مهلک بودن و خطرناک بودن را داشتند.

یک متخصص تغذیه می‌گوید :
رنگ‌ها در جذب و کشش انسان به طیف متفاوت غذاها بسیار حائز اهمیت هستند به طوری که رنگ‌ غذاها سلول‌های عصبی و یاخته‌های موجود در هیپوتالاموس مغز را فعال می‌کنند. بنابراین شکل و رنگ غذا شما را تحریک به انتخاب و خوردن آن غذا  کرده و یا بلعکس رنگ و شکل بعضی از غذاها مانع از خوردن و لذت بردن شما از آن غذاها می‌شود.
چشم ما قبل از اینکه شروع به خوردن یا حتی امتحان کردن غذای خاصی بکنیم از آن غذا لذت می‌برد. بنابراین شاید خیلی از محصولات غذایی که بازار موفقی ندارند به خاطر طعم، مزه بد و یا بوی بد آنها نیست بلکه فقط و فقط به خاطر این است که در وهله اول چشم ما ، ما را راضی به امتحان کردن آن محصول نخواهد کرد. بنابراین رنگ و شکل ظاهری محصولات غذایی در فروش و جذب مشتری بسیار مؤثر است.

با توجه به اهمیت بسیار زیاد رنگ‌ها و تأثیر آنها بر روی مشتریان و بازار فروش، عموماً بسیار سخت است که مشتری را وادار به امتحان و استفاده از غذاها و محصولاتی با رنگ‌های مثل “آبی” کرد. البته امروزه سعی بر سرمایه‌گذاری بر روی کودکان و جلب نظر آنها می‌باشد. اگرچه در فرهنگ‌های مختلف پذیرش رنگ‌ها با توجه به فرهنگ و سلیقه مردم متغییر است اما به طور کلی رنگ هایی مثل سبز، قهوه‌ای، قرمز و … رنگ‌هایی هستند که به طور عمومی قابل پذیرش هستند.

ژاپنی‌ها به استفاده از “رنگ‌های غذایی” مختلف مشهور هستند، چیزی که بعنوان مثال استفاده از آن در صنعت غذا و داروی ایالات متحده رایج و معمول نیست.

این مقاله ترجمه شده از وب سایت www.colormatters.com می‌باشد.

عنوان مقاله: Color & Appetite Matters

کلیه عکس‌ها از سایت‌های اینترنتی برداشته شده است.

ویرایش، ترجمه و تلخیص : وب سایت ویلانج (شیرین بختیاری)